Мирисот на оваа пролет особено ми биду чувства од моето детство. Се ме потсетува на времето кога бев малечка.... Секое излегување пред зграда го чувствувам мирисот на црвените сливи кои беа дел од нашата секојдневна игра.... Интересно ми е, што ова мое интензивно чувство, не ми предизвикува носталгија кон поминатите детските години, туку напротив, ми влева некоја скриена радост и ме прави сега во моментов да се чувствувам како дете.
Да, баш така и сега се чуствувам како дете. Еве после работа може ќе одам да си купам ластик.... на времето финта беше да имаш ластик од 10 m. Да, ќе си купам ластик од 10 m. И нормално нема да најдам друштво за играње пред зграда па, затоа ќе си го закачам дома, едниот крај на фотеља другиот на кваката од врата и ќе си играм.... вака правев и како мала, кога не бев излезена надвор. Најсмешно ми е дека по дома скокав со дрвени кломпи. =) е....колку е убаво да си дете....
И пред некој ден ми се случи мојот детски филм, Елена ме викаше од под тераса.... исто како кога бевме мали. Во 6 h поручек, кој излегол прв во маало, застанува под терасите и почнува да ги вика сите по ред....
